Ronald Koeman nam het stokje over van Louis van Gaal als bondscoach en vaart zijn eigen koers. Maar in Frankrijk  leverde die nieuwe richting de eerste nederlaag na 22 interlands op. Wat is de rol van bondscoach Koeman in dit uiterst pijnlijke verlies? FCUpdate.nl maakt de balans op. 

De wissel van Kenneth Taylor na goed een half uur was vooral een nederlaag voor bondscoach Koeman zelf. Dat de Ajax-middenvelder was opgeroepen, was gezien zijn dramatische vorm al enigszins twijfelachtig. Maar om hem in die vorm zijn basisdebuut te geven in een uitgekleed Oranje tegen de vicewereldkampioen, was onbegrijpelijk. Hetzelfde kon worden gezegd over de basisplaats van Steven Berghuis als (onzichtbare) rechtsbuiten.

Had de coach zijn huiswerk wel goed gedaan? Frankrijk liet Nederland aan de bal, maar was in de omschakeling dodelijk. Een beproefd recept, zonder kipkerrie overigens, dat ze al jarenlang opdienen onder Didier Deschamps. Of was Koeman te trots om na de leegloop bij zijn selectie terug te vallen op een 5-3-2-systeem? Geen ruimtes weggeven en in elk geval een punt koesteren. Waarom niet? Het leek bijna alsof Koeman dat niet wilde, om het in elk geval anders te doen dan voorganger Louis van Gaal. Anders, zeker niet beter. 

Natuurlijk is het begrijpelijk dat hij wil terugkeren naar het oer-Hollandse 4-3-3, maar gezien de overvolle ziekenboeg was het geen schande om voor zekerheid achterin te kiezen en tegen Gibraltar pas terug te vallen op zijn eigen systeem en dat op te bouwen aan de komende interlands. Dan was Oranje in elk geval minder infentiel voor de dag gekomen in Parijs en hadden de vele jonge en (in de basis) debuterende internationals meer vertrouwen kunnen tanken dan ditmaal het geval was.

Lees ook: Honderd interlands voor Daley Blind: "Dit kun je hem niet aandoen

Vertrouwen heeft ook Daley Blind niet getankt in zijn honderdste interland, plezier evenmin. De herinneringen aan zijn jubileumoptreden zullen roetzwart zijn. Typerend voor zijn ongeluk was de vrije trap die hij vlak voor tijd huizenhoog over schoot. Waarom koos Koeman ervoor om uitgerekend hem op dat moment in te brengen? Had hij niet veel beter zijn honderdste interland tegen Gibraltar gegund kunnen worden, met een royale overwinning. Wellicht had hij dan nog zelfs een strafschop kunnen nemen als die gelegenheid zich voorgedaan had. 

Memphis Depay deed dat in elk geval dusdanig zwak dat Oranje bij de rentree van Koeman geen enkel doelpunt produceerde. De spits was weer een duo met Georginio Wijnaldum, maar wellicht dat de coach iets te veel vertrouwen had in zijn oude paradepaartjes. Beiden beschikten immers nog over (te) weinig ritme om het verschil te maken tegen Frankrijk, maar deden wel negentig minuten mee. Was de keuze voor een topfitte Wout Weghorst niet beter geweeest vanaf de aftrap? Koeman zal zijn keuzes bij de start nog eens flink overdenken. De roep om Louis van Gaal klonk in elk geval pijnlijk hard en dat mag de keuzeheer zich aanrekenen.