Luis Suárez, Darwin Núñez, Federico Valverde, Edinson Cavani en Heung-min Son. Zij verschenen tijdens de ontmoeting tussen Uruguay en Zuid-Korea allemaal binnen de lijnen. Gescoord werd er echter niet. Uruguay en Zuid-Korea waren ondanks het surplus aan kwaliteit aanvallend onmachtig, met een 0-0 gelijkspel als enige logische eindstand bij het duel in Ar Rayyan. Het was de eerste WK-wedstrijd sinds het begin van deze eeuw zónder ook maar één schot tussen de palen. 

Wie voorafgaand aan de ontmoeting in groep H een blik wierp op de opstelling van Uruguay, waande zich heel even in 2010, 2014 en 2018. De formatie van de Zuid-Amerikanen toonde immers opvallend veel overeenkomsten met het elftal dat aantrad tijdens de voorgaande WK's. Zo verschenen Martín Cáceres, Diego Godin, José Maria Giménez en Luis Suárez allemaal aan de aftrap. Bondscoach Diego Alonso heeft in aanloop naar het WK wel geprobeerd te verjongen, maar hij kan in Qatar niet om zijn routiniers heen.

Het waren vooral verdedigers Godin en Giménez die in de openingsfase in beeld kwamen, want Zuid-Korea ging een stuk beter van start dan Uruguay. De Zuid-Koreanen hebben een uitgebalanceerd elftal, met Tottenham Hotspur-aanvaller Heung-min Son natuurlijk als grote ster. Son raakte vlak voor het WK geblesseerd, maar maakte middels een bericht op Instagram bekend dat hij 'gewoon' van de partij zou zijn in Qatar. De hoop van de Zuid-Koreaanse natie rust op zijn schouders. Bij Uruguay voelt Suárez al jaren dezelfde druk, al mag hij niet klagen met Darwin Núñez als maatje voorin.

Núñez kreeg de eerste serieuze mogelijkheid van de wedstrijd. Facundo Pellistri legde de bal met zijn hoofd klaar in de zestien, maar de aanvaller van Liverpool kwam net niet bij de bal. Het was een van de spaarzame hoogtepuntjes in het eerste half uur. De wedstrijd speelde zich vooral af op het middenveld, waar Federico Valverde van Real Madrid werd geacht het spel naar zich toe te trekken. Valverde stond echter evenals zijn ploeggenoten te slapen toen Ui-jo Hwang een tiental minuten voor het rustsignaal de 0-1 binnen had moeten schieten. Na een uitstekende aanval kreeg Hwang de bal voor zijn voeten, maar hij hing te ver achterover en tilde zodoende het leer over het Uruguayaanse doel. Aan de andere kant raakte Godín nog de paal.

Verdedigers wél in vorm

Kansen waren er dus wel zeker, maar het was niet hoogstaand wat Uruguay en Zuid-Korea in de eerste helft op de mat legden. Dat er na 45 minuten evenveel schoten vielen te noteren als dat er spelers met de naam Kim op het veld stonden (vijf), sprak boekdelen. De openingsfase van de tweede helft toonde geen beterschap. Dat kwam vooral door het spel van Uruguay, dat weinig risico durfde te nemen en de ballen liever breed of achteruit verplaatste. Verdedigen kunnen de Zuid-Amerikanen daarentegen nog altijd als de beste, waardoor ook Zuid-Korea niet tot nauwelijks gevaarlijk werd.

Het werd een wedstrijd waarin één moment van onoplettendheid de doorslag zou gaan geven. Daarvoor is Suárez normaal gesproken de ideale spits, maar zelfs de oud-speler van onder meer FC Groningen, Ajax en FC Barcelona kwam er niet aan te pas. Gelukkig voor Alonso heeft hij de luxe om Edinson Cavani als vervanger te brengen en met El Matador in de punt verhoogde Uruguay de druk op de Zuid-Koreaanse achterhoede. Maar bij beide landen was de defensie een stuk beter op dreef dan de voorhoede en dan krijg je een wedstrijd waarin de mogelijkheden heel schaars zijn. Valverde was met een kiezelhard afstanddschot nog het dichtst bij een treffer, maar hij raakte de paal.