Het Nederlands elftal oefende in aanloop naar het WK van 2014 in Brazilië onder meer tegen Ecuador. De Zuid-Amerikanen bleken toen al een stugge tegenstander en hielden Louis van Gaal en diens manschappen op een 1-1 gelijkspel. Wil Oranje in Qatar wél winnen van Ecuador, zal het goed voor de dag moeten komen. FCUpdate.nl vertelt je meer over de tweede opponent in de groepsfase. 

Vraag een willekeurig iemand naar de vijf beste Zuid-Amerikaanse voetballanden en de kans is groot dat je Brazilië, Argentinië, Uruguay, Colombia en Chili als antwoord krijgt. Je zou het diegene moeilijk kwalijk kunnen nemen. Dat zijn immers de landen die in het afgelopen decennium indruk hebben gemaakt en normaal gesproken veel individuele kwaliteit binnen de lijnen kunnen brengen. Brazilië, Argentinië en Uruguay zijn er in Qatar 'gewoon' bij, maar Colombia en Chili moeten het wereldkampioenschap aan zich voorbij laten gaan. Zij zijn er immers niet in geslaagd zich via de Zuid-Amerikaanse kwalificatiereeks te plaatsen voor het WK. 

Moeilijk te passeren

Tot grote verbazing van menig voetbalvolger ging het vierde Zuid-Amerikaanse startbewijs voor het eindtoernooi in Qatar naar Ecuador, dat op vrijdag 25 november de tweede tegenstander is van Oranje. De kwalificatiereeks van Ecuador mag niet onbesproken blijven. Over de hele wereld gezien zijn er immers weinig 'kleine' voetballanden die in aanloop naar het WK zoveel indruk hebben gemaakt als de ploeg van bondscoach Gustavo Alfaro. Ecuador eindigde op de vierde plek met 26 punten uit achttien wedstrijden, slechts twee punten minder dan Uruguay. De ploeg van Alafaro heeft de punten zeker niet enkel in de kwalificatieduels met landen als Bolivia en Venezuela gehaald. Integendeel zelfs. Ecuador won in de kwalificatiereeks van Uruguay (4-2), Colombia (6-1) én Chili (0-2) en hield zowel Brazilië als Argentinië op een 1-1 gelijkspel. 

Bovendien had Ecuador na Brazilië en Argentinië de minste tegentreffers. Wie denkt dat het treffen tussen Oranje en Ecuador in Qatar een doelpuntenfestijn gaat worden, doet er dus goed aan zijn verwachtingen bij te stellen. Een blik op de laatste interlands vertelt eveneens dat het ongelooflijk lastig is om een doelpunt te maken tegen Ecuador. In de oefenwedstrijden tegen Nigeria, Mexico, Kaapverdië, Saoedi-Arabië, Japan en Irak hoefde de opponent van het Nederlands elftal zelfs geen enkele keer te vissen. Het laatste tegendoelpunt dateert van de kwalificatiewedstrijd tegen Argentinië op 30 maart. Ter vergelijking: Oranje kreeg er sindsdien zes om de oren. 

Andere weg

Maar hoe goed Ecuador nou precies is, dat is moeilijk te zeggen. De ploeg van Alfaro heeft evenals de andere Zuid-Amerikaanse WK-deelnemers in de afgelopen jaren voornamelijk op het eigen continent wedstrijden afgewerkt en niet tot nauwelijks tegen Europese landen gespeeld. Voor Ecuador geldt zelfs dat het sinds het WK van 2014 in Brazilië helemaal niet meer tegenover een Europees land heeft gestaan. De laatste keer was op 25 juni 2014 tegen Frankrijk. Ecuador hield de al geplaatste Fransen toen op een 0-0 gelijkspel. Eerder in de groepsfase ging het echter mis tegen Zwitserland (2-1 verlies). Ecuador won nog wel van Honduras, maar het eindtoernooi zat er na de groepsfase al op voor de Zuid-Amerikanen. Tijdens het WK van 2018 in Rusland waren zij er, evenals Oranje, helemaal niet bij.

Wat dat betreft delen het Nederlands elftal en Ecuador zeker overeenkomsten. Bij beide ploegen ging het roer om na het mislopen van het eindtoernooi in Rusland. Dat ging bij Ecuador overigens niet zonder slag of stoot. Hernan Dario Gómez werd ontslagen na een teleurstellende Copa América en daarna volgde het mislukte huwelijk met Jordi Cruijff. De zoon van had Ecuador naar het WK moeten leiden, maar door de coronacrisis stond hij geen enkele wedstrijd langs de lijn. Cruijff stapte in de zomer van 2020 op, waarna Alfaro het roer overnam. Alfaro stond voor een lastige klus. Hij trof immers een spelersgroep aan die de wil en trots om voor de nationale ploeg te spelen was verloren. Heel anders is de situatie twee jaar later. Alfaro heeft de nationale ploeg gereanimeerd. De motivatie om zichzelf te laten zien op het wereldtoernooi is aanwezig. 'Ecuador heeft de potentie om een serieuze impact te maken', klinkt het niet voor niets op de site van de FIFA.

Smaakmakers

Daarbij wordt vooral gekeken naar Enner Valencia. De centrumspits blies op 4 november weliswaar 33 kaarsjes uit, maar bewijst dit seizoen bij Fenerbahçe nog altijd een neusje voor het doel te hebben. In 21 wedstrijden in alle competities was hij goed voor veertien doelpunten en vier assists. Valencia is een van de ervaren rotten in de Ecuadoriaanse nationale ploeg, die eveneens veel jong talent herbergt. Moisés Caicedo is daarvan het mooiste voorbeeld. De 21-jarige middenvelder maakte begin 2021 de overstap naar Brighton & Hove Albion. Na een uitleenperiode bij Beerschot is hij niet meer van het Brighton-middenveld weg te denken. Pieter Zwart van Voetbal International is lyrisch over Caicedo. 'Zeker de directe tegenstander van Caicedo wacht een zware wedstrijd', schreef Zwart in zijn eigen blad.

Met Valencia en Caicedo als smaakmakers maakt Ecuador zich op voor zijn vierde WK-deelname. De Zuid-Amerikanen zullen het beter willen doen dan acht jaar geleden in Brazilië. Toen zat het toernooi er al na drie wedstrijden op. In Qatar wordt er niet veel verwacht van Ecuador, maar dat is alleen maar in het voordeel van de ploeg van Alfaro. Dat La Tricolor wel degelijk een ploeg is om rekening mee te houden, zal het over twee dagen willen bewijzen tegen het gastland Qatar.