Italië heeft zich ten koste van Engeland gekroond tot Europees kampioen. 24 landen hoopten exact een maand geleden op de gouden plak, maar 23 daarvan dropen teleurgesteld af. Toch kunnen diverse spelers terugblikken op een fantastisch toernooi, waar zij hun sterrenstatus bevestigden of zich in de kijker speelden van het internationale publiek. FCUpdate.nl kiest de elf beste spelers van deze editie.

Gianluigi Donnarumma (Italië)

De doelman van de Italianen brak dit toernooi een wereldrecord door meer dan 1100 minuten achtereenvolgens de nul te houden. In de achtste finales tegen Oostenrijk moest hij uiteindelijk vissen, maar met zijn reddingen en meevoetballende vermogen groeide hij uit tot de meest betrouwbare sluitpost van het toernooi. In de finale speelde hij een heldenrol door uit te blinken in de strafschoppenserie. Donnarumma is nog altijd pas 22 jaar, maar is al vijf jaar lang eerste keuze van AC Milan. De keeper stapt deze zomer hoogstwaarschijnlijk over naar Paris Saint-Germain en heeft alles in zich om de nieuwe recordinternational te worden.

{image[349210][right-half][]}Joakim Maehle (Denemarken)

Atalanta heeft weer een regelrechte sensatie te pakken. In de winter versterkte de Italiaanse club zich al met Maehle en dat lijkt een fantastische keuze. De vleugelverdediger, die zowel links als rechts uit de voeten kan, was met twee goals en een assist regelmatig onnavolgbaar. Bij Atalanta moet hij na de zomerstop gaan concurreren met Hans Hateboer en Robin Gosens. Als laatstgenoemde besluit te vertrekken, heeft Atalanta een waardige vervanger in huis.

Giorgio Chiellini (Italië)

Voorafgaand aan het EK waren er misschien wat twijfels over de veteraan van Italië. Giorgio Chiellini is immers al 36 en kreeg de afgelopen jaren met het nodige blessureleed te maken. Aan deze twijfels kwamen echter snel een eind. Chiellini liet zien nog altijd van enorme waarde te zijn voor zijn ploeg. Verdedigend, maar ook als aanvoerder. Dat hij voorafgaand aan de strafschoppenreeks tegen Spanje veel meer kalmte uitstraalde dan tegenstander Jordi Alba, was tekenend voor de rol van de Italiaanse aanvoerder.

Simon Kjaer (Denemarken)

Over zijn defensieve kwaliteiten en goede vorm tijdens dit toernooi valt veel te zeggen, maar alleen al met zijn adequate ingrijpen in de eerste speelronde groeide hij uit tot de held van het EK. Kjaer redde het leven van ploeggenoot Christian Eriksen, door zijn tong uit zijn keel te halen en de medische staf in te seinen dat Eriksen een hartaanval kreeg. Met zijn heldhaftige optreden verdient Kjaer absoluut een tien met een gouden griffel.

{image[349212][right-half][]}Leonardo Spinazzola (Italië)

De grote man aan de kant van de Italianen beleefde de eindstrijd vanaf de tribune. Spinazzola scheurde in de kwartfinale tegen België zijn achillespees, waardoor de stoomtrein op links de ontknoping van het toernooi miste. Spinazzola heeft alles wat een moderne back moet hebben: voetballend vermogen, een goede pass en veel loopvermogen. Dat ervaarde ook het Nederlands elftal vorig jaar, dat destijds werd gepijnigd door de 

back van AS Roma.

Mikkel Damsgaard (Denemarken)

Na het tragisch uitvallen van Christian Eriksen, was het aan de 21-jarige Mikkel Damsgaard om de grote schoenen van de Deense sterkhouder te vullen. De linksbuiten van Sampdoria bleek zeer geschikt voor deze taak. In de vijf wedstrijden die volgden, groeide hij uit tot dé revelatie van dit EK. Hij scoorde twee keer, waaronder uit een fantastisch binnengeschoten vrije trap (overigens de enige benutte directe vrije trap van het toernooi). Het is dan ook niet gek dat de topclubs inmiddels voor Damsgaard in de rij staan. 

Pedri (Spanje)

Pas achttien lentes jong is hij, maar toch deed hij afgelopen seizoen al in 37 van de 38 competitieduels van FC Barcelona mee. Pedri maakte veel indruk in La Liga en trok zijn vorm door naar het EK, waar hij namens Spanje ook vaste waarde was. Pedri toont opvallend veel gelijkenissen met Andrés Iniesta, doet nauwelijks iets fout en lijkt voorbestemd om de komende jaren het middenveld van Barça én Spanje te gaan besturen. 

{image[349014][right-half][]}Xherdan Shaqiri (Zwitserland)

Met drie treffers en sterk spel had Shaqiri een groot aandeel in het bereiken van de kwartfinale tijdens dit EK. De middenvelder stuntte met zijn land in de achtste finale tegen Frankrijk, door na strafschoppen te winnen, maar verloor uiteindelijk van Spanje. Bij Liverpool lukt het Shaqiri vooralsnog niet om door te breken, maar in dienst van het nationale elftal is de bonkige linkspoot de grote ster.

Raheem Sterling (Engeland)

De man met de meestbesproken tatoeage van het toernooi. Het kleine jongetje - een jonge Raheem Sterling - dat met een bal onder de arm naar zijn droomstadion Wembley staart. Des te mooier was het dat uitgerekend hij met drie treffers een belangrijke rol had in het bereiken van de finale, op datzelfde Wembley. Helaas voor hem strandde het avontuur daar...

{image[349048][right-half][]}Patrik Schick (Tsjechië)

Vijf treffers, inclusief een tegen het Nederlands elftal in de achtste finale. Niet slecht voor een spits die bij Bayer Leverkusen regelmatig pendelde tussen de basis en de bank. In de Bundesliga kon hij zich niet in de kijker spelen, op het grootste clubtoernooi van Europa lukte dat wél. Het absolute hoogtepunt was zijn treffer van ruim vijftig meter tegen de Schotten, waarmee Schick de wereld over ging.

Cristiano Ronaldo (Portugal)

Hoewel het EK voor regerend kampioen Portugal al in de achtste finale strandde, mag Cristiano Ronaldo terugblikken op een waanzinnig toernooi. Niet alleen passeerde hij all-time recordhouder Ali Daei uit Iran op de topscorerslijst, ook is hij sinds deze zomer de speler met de meeste goals én wedstrijden op een EK. Ook op 36-jarige leeftijd behoort de aanvaller van Juventus nog altijd tot de beste spelers van Europa. Tot wanneer kunnen we van zijn kunsten genieten?