Desiree van Lunteren springt niet zo in het oog als Lieke Martens of Vivianne Miedema, toch heeft de speelster van Ajax meer interlands achter haar naam staan dan bijvoorbeeld Jackie Groenen, Shanice van der Sanden of Stefanie van de Gragt. FCUpdate.nl ging daarom met haar om tafel voor een nadere kennismaking met de kameleon van Ajax - met wie ze vanavond in de KNVB Beker speelt - én het Nederlands team.

De hand die ze geeft als ze zich voorstelt in de kantine boven de Rinus Michels-dout-out in Zeist is duidelijk van de voetbalster Van Lunteren. Strak. Hard. Serieus. Haar glimlach meteen daarna is van haar karakter, die ze buiten de lijnen is. Gezellig. Vriendelijk. Vrolijk. In het veld is dat anders: wie een training bij de vrouwen van Ajax kijkt, kan zomaar eens denken dat Van Lunteren verre familie is van Juf Ank uit De Luizenmoeder.

Maar, zoals een goed kameleon betaamt, is het buiten de lijnen anders. Een spelletje 30-Seconds kan gespeeld worden zonder dat er elke beurt hoogoplopende discussies zijn. "In spelletjes ben ik zeker minder fanatiek dan in het voetbal. Ik houd juist vooral van gezelligheid. Ik vind het lastig om thuis te zitten, wil altijd wat leuks doen. Bioscoopje, lekker uiteten, op z'n tijd een stapavondje. Dat is in combinatie met topsport alleen wel beperkt, natuurlijk."

Een avondje stappen stond in 2013, toen het vrouwenvoetbal nog iets minder professioneel was, ook op het programma toen ze voor het eerst werd opgeroepen voor Oranje. "Ik zat in beachclub Vroeger toen de telefoon ging. Er was harde muziek, dus ik hoorde niet wie er aan de lijn hing. 'Ik bel later wel terug', riep ik. Eenmaal thuis bleek het de bondscoach te zijn. Gelukkig kon hij (Roger Reijnders, red.) erom lachen." Inmiddels is een dergelijke situatie, juist door de professionalisering van het vrouwenvoetbal, ondenkbaar voor Van Lunteren.

{image[320612][left-half][]}Dirk Kuyt-rol

Van Lunteren kan er ook nog steeds om lachen. Het incident had geen enkel gevolg voor haar succesvolle interlandloopbaan. Ze staat - ondanks dat ze de afgelopen week bij Oranje onverwacht géén basisplaats had - voor haar zestigste interland bij Oranje. Ze kwam al uit op meerdere posities. In haar hele voetballoopbaan heeft ze sowieso al een beetje de rol die Dirk Kuyt tijdens het WK 2014 in Brazilië had: op elke positie haalt ze wel een voldoende. "In mijn carrière heb ik als rechtsback, linksback, centraal achterin, op het middenveld en zelfs als rechtsbuiten gespeeld", somt ze op.

Van Lunteren past zich aan, aan de omstandigheden. Alleen de keepershandschoenen had ze nog nooit aan. "Ik ben multifunctioneel, ook omdat ik de duels hard inga en altijd hard werk. Ook in de lucht ben ik sterk. Anderzijds moet ik het niet hebben van mijn techniek of individuele actie. Daarnaast ben ik niet de snelste. Ook niet de langzaamste trouwens."

Doelpunten

Ondanks de 'beperkingen' die ze opnoemt, werd Van Lunteren vorig seizoen kampioen van Nederland, won ze de KNVB Beker en was er de EK-titel. Daarom werd ze benoemd tot 'Sportvrouw van Amsterdam én Almere'. Meer te winnen valt er na zes jaar Ajax dan ook niet. Is het niet eens tijd voor een nieuwe uitdaging? "Ik heb nog een jaar contract na dit seizoen bij Ajax, dus als ik wegga, moeten clubs voor me betalen", weet Van Lunteren, die sinds de oprichting van de Ajax vrouwentak al van de partij is. Als enige samen met Liza van der Most. "Natuurlijk heb ik ambitie. Ik merk dat ik bij Oranje echt beter word. Bij Ajax is het niveau toch anders. Misschien heb ik mijn plafond daar wel bereikt. Bij een andere club kan ik nog zeker beter worden, denk ik." 

Het enige dat Van Lunteren nog wil verbeteren, is haar scorend vermogen. Bij Ajax maakte ze ruim vijftig doelpunten in 123 duels – en het allereerste officiële doelpunt van de Amsterdammers in de competitie -, maar bij Oranje blijft het scoren uit. "Ik heb al een doelpunt gemaakt (tegen Noord-Ierland in 2013), maar omdat er zeven keer gewisseld werd, gold het niet meer als officiële (oefen)interland." Later maakte de rechtsback ook nog een doelpunt, maar die bal was volgens de grensrechter niet over de lijn. Met een knipoog: "Maar ik was zeker van wel."

Tegen Noorwegen, de eerste wedstrijd van het succesvolle EK, was er ook een enorme kans. "Die had er wel in gemogen, hé", herinnert Van Lunteren zich. Écht op haar eerste goal wachten, doet ze niet. Als rechtsback is het nu eenmaal lastiger om doel te treffen dan als middenvelder. "Maar als Cheyenne van den Goorbergh in haar eerste interland op de Algerve Cup scoort, denk ik wel: 'Poh, daar wacht ik dan al zestig interlands op'. Maar het was een prachgoal, mooi voor haar. Voor mij is het geen dingetje, het zou alleen leuk zijn als het nog een keertje komt."

KNVB Beker

Voorlopig maakt ze haar doelpunten nog 'gewoon' bij Ajax, in de KNVB Beker en Eredivisie. Vorig jaar won ze de dubbel in Amsterdam, dit seizoen gaat het een stuk minder. In de titelstrijd moeten ze vooralsnog FC Twente boven zich laten. "Het loopt niet soepel, niet zoals andere jaren. Het blijf het hele seizoen moeizaam. Zoekend. Dat moet beter en daar zijn we ook mee bezig, uiteindelijk gaat het niet om de training, maar om de vrijdagavond. Dan moeten we er staan."

Haar fanatisme, gedrevenheid en veeleisendheid komen weer op. Niet veel later is daar echter ook die vrolijke glimlach. Net als in het veld, waarin ze alle posities kan bekleden, is ze ook daar buiten de kameleon. Alleen is het wel bijna tijd om op een nieuwe tak te gaan zitten, die van Ajax kent ze inmiddels wel. En ongetwijfeld kan ze zich in het buitenland óók aan het gewenste niveau aanpassen.

Door: Nathan Sprey

[photo,113254,left,]