De meest bijzondere momenten van het voetbaljaar 2017

30 december 2017, 14:01

Nog één dag, dan zit het kalenderjaar erop. Maar voordat we de champagne ontkurken en het vuurwerk ontsteken, blikken wij als redactie van FCUpdate.nl op min of meer persoonlijke wijze terug op de gebeurtenissen in 2017. Elk redactielid kiest een paar bijzondere, grappige, mooie of dramatische momenten.

Kampioenschap van Feyenoord

[photo,106462,left,]De dag dat Feyenoord de beker won in 2016, was voor mij een mooie. Niet omdat ik Feyenoord-supporter ben (ik ben het Zwitserland onder de Nederlandse voetbalfans), maar vooral omdat ik zeker was dat Dirk Kuyt een prijs zou pakken terug in Rotterdam. De bekerwinst betekende voor mij dan ook vooral twee gewonnen weddenschappen. Die zondag was ik aan het werk op de redactie en hoorde ik Kuyt na de 2-1 zege zeggen: 'We gaan nu vol voor de titel.' De beker was eigenlijk niet mooi genoeg. Op dat moment achtte ik dat onmogelijk en dacht ik vooral: 'geniet nu vooral van dit moment, de titel lukt echt niet'. Twaalf maanden later schiet Kuyt zijn ploeg hoogstpersoonlijk naar de landstitel in De Kuip tegen Heracles Almelo. Het moment dat hij moet opstaan. Natuurlijk was de titel meer dan alleen een verdienste van Dirk Kuyt, maar wát een ongelofelijke prestatie. Wat heeft hij iedereen verbaasd. Dirk chapeau! (door Nathan Sprey)

Alleen maar ellende rondom Oranje [photo,106325,left,]

Het Nederlands elftal kijkt terug op een gitzwart 2017. Alle ellende begon in Sofia, waar Oranje zich in maart in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Bulgarije te kijk zette. Het betekende het einde van bondscoach Danny Blind. Wat was de start van een ware soap. Allereerst al op de persconferentie waar het vertrek van Blind werd toegelicht. Commercieel directeur Jean Paul Decossaux deed het woord, technisch directeur Hans van Breukelen zat achterin de zaal. Diezelfde Van Breukelen maakte er in de zoektocht naar een nieuwe bondscoach een grote puinhoop van. Henk ten Cate zou bondscoach worden, maar dat gebeurde niet. Het werd een catastrofe, waarna Dick Advocaat bondscoach werd. Wat volgde was moddergooien tussen Van Breukelen en Ten Cate. In de zomer besloot De Breuk zijn taken neer te leggen, een van de beste beslissingen van de oud-doelman. Ondertussen won Advocaat met Oranje, op Frankrijk-uit na, al zijn wedstrijden. Het was onvoldoende om het WK te bereiken. Nu al worden het in de zomer van 2018 pijnlijke weken. (door Steven Koelma)

Het afscheid van Arjen Robben bij Oranje [photo,109391,left,]

We kunnen er niet omheen: het afscheid van Arjen Robben bij Oranje. Eén van Nederlandse beste aanvallers ooit zette op 10 oktober een punt achter zijn rijke loopbaan en deed dat in stijl. Geëmotioneerd scoorde hij twee keer tegen Zweden, maar voldoende voor WK-plaatsing was dat niet. Toch kan ik niets anders dan een diepe buiging maken voor Arjen Robben, die na veertien jaar, 96 interlands, 37 doelpunten, drie WK's en drie EK's stopte bij Oranje. Wat hebben we van hem genoten en wat is het tegelijkertijd pijnlijk om zo'n prachtspeler niet meer in het Nederlands elftal te zien schitteren. (door Remco Jacobi)

De comeback van Barcelona [photo,105166,left,]

Hier had ik misschien wel veel liever de prachtgoal van Lionel Messi tegen Real Madrid (3-2) willen laten zien of een ander geniaal moment. Maar deze 6-1 is en blijft geschiedenis. Natuurlijk: de scheidsrechter hielp twee handjes, dat moet worden gezegd. Maar de comeback bleef gruwelijk. Zelf kon ik alleen de eerste helft zien vanwege een vergadering, maar uiteraard volgde ik het duel via een livestreampje. Na de 3-1 van Cavani drukte ik die echter weg. Een goed half uur later kreeg ik een appje van mijn schoonvader. 'Gefeliciteerd met Barcelona.' Op dat moment dacht ik dat hij mij voor de gek hield, ik als aanhanger van Messi en co. Voor de zekerheid checkte ik de uitslag. En jawel: 6-1. Het stond er echt. Toen ik later op de avond de wedstrijd terugkeek, vond ik het niet eens zo erg dat ik het duel had moeten missen. Het blijft een legendarische comeback, daar kan niemand om heen. Ik hoop alleen dat ze over twintig jaar niet precies meer weten op welke manier dat is gegaan. (door Nathan Sprey)

De Europa League-finale van Ajax [photo,106378,left,]

"Dear Europe, we are back." Voor het eerst in 21 jaar slaagde Ajax erin om een Europese finale te bereiken. De Amsterdamse fans hadden weinig te klagen en de Europese campagne van Ajax had alles wat je je als voetbalsupporter kunt wensen. De eerste plek in de groepsfase, toen langs Kopenhagen. Het spannende tweeluik met Schalke 04 met die goal in de absolute slotfase. Nick Viergever, die heel Ajax in extase bracht. De overtuigende zege op Lyon en de spanning tijdens de wedstrijd in Frankrijk. De finale stak daar vervolgens bleek bij af. Tegen Manchester United wist Ajax niet het spel op de mat te leggen waar ze de afgelopen maanden zo mee imponeerden. De Engelsen wonnen met 0-2 en Ajax restte slechts de complimenten. En de vraag wanneer zich ooit weer zo'n kans zou voordoen. (Door Lisanne Booij)

Ødegaard betovert Heerenveen [photo,109208,left,]

De Eredivisie zakt internationaal steeds verder weg, des te bijzonderder is de komst van Martin Ødegaard naar sc Heerenveen in 2017. Klaarblijkelijk ziet Real Madrid onze vaderlandse competitie als ideale plek voor één van de grootste talenten uit Europa. 2017 is maar een paar dagen oud, of voetbalminnend Nederland – met name Heerenveen en omstreken – was in rep en roer. De internationaal geroemde Ødegaard kwam naar het Abe Lenstra stadion. Het deed ook de internationale voetbalwereld versteld staan: de jongste debutant ooit van Real Madrid naar Heerenveen. Dat Ødegaard kan voetballen, staat als een paal boven water. Maar de net negentien jaar geworden Noor kan veel meer, daar zijn de kenners het ook over eens. Naarmate 2017 vordert, vindt Ødegaard wel steeds meer zijn draai in het pompeblêdenshirt. Hopelijk gooit Ødegaard in het eerste deel van 2018 nog even alle remmen los. Aan het einde van dit Eredivisie-seizoen, als zijn huurcontract in Friesland afloopt, moeten we afscheid nemen van misschien wel een aanstaande wereldster. (door Steven Koelma)

De gebeurtenissen rondom Nouri [photo,107776,left,]

Hij zou in de komende jaren het gezicht worden van Ajax. "Degene met het open gezicht", zoals Ramses Shaffy ooit zong. Abdelhak Nouri is on-Amsterdams vriendelijk, een jochie dat nooit iemand kwaad zal doen, maar stiekem wel van kattenkwaad houdt. Zijn voetbaltalent is ongekend, dat blijkt al in 2015 als hij met een geweldige schijntrap zijn tegenstander het bos in stuurt. Maar helaas krijgt de middenvelder nooit de kans om dat talent voor langere tijd in Ajax 1 te laten zien. In een voorbereidingsduel voor het seizoen dat zijn jaar moet worden, sluit hij de ogen van zijn open gezicht. Hij gaat zitten, liggen. Zijn open gezicht uitdrukkingsloos. (door Kasper Hermans)

De miljoenentransfer van Neymar [photo,107821,left,]

Zo'n anderhalf jaar geleden was de voetbalwereld nog ondersteboven van het bedrag waarvoor Paul Pogba naar Manchester United vertrok: 105 miljoen euro. Was de transfermarkt op hol geslagen? Het antwoord werd gegeven door Paris Saint-Germain dat in de zomer 222 miljoen euro neerlegde voor Neymar. Barcelona nam het bedrag op in het contract van de Braziliaan, niet verwachtend dat een club het ooit zou willen betalen. Het gebeurde echter wel en het 'MSN'-trio werd uit elkaar gehaald. Heel rouwig zal Neymar er niet om zijn. Ook met Edinson Cavani en Kylian Mbappé gaat de samenwerking goed en de teller staat voor de Braziliaan inmiddels op elf competitietreffers. (door Lisanne Booij)

Afscheid van Italiaanse iconen [photo,106780,left,]

Gianluigi Buffon, Fabio Cannavaro, Francesco Totti, Andrea Pirlo… Jarenlang had Italië de beschikking over een geweldige lichting voetballers, met de winst van het WK 2006 in Duitsland als grootste succes. Twee van deze helden, Rome's Keizer Totti en voetbalbalmagiër Pirlo, hingen dit jaar hun kicksen aan de wilgen. Als liefhebber van Il Calcio - het Italiaanse woord voor voetbal omdat vlak na de middeleeuwen in Florence al een met voetbal vergelijkbare sport, genaamd Calcio Fiorentino, werd beoefend - baart de crisis waarin La Squadra Azzurra verkeert me zorgen. Met weemoed denk ik terug aan 2006. Aan Totti. Aan Pirlo. Iedere voetballiefhebber zal ze missen. (door Rahied Ishaak)

Leeuwinnen brengen Nederland in extase[photo,107808,left,]

In alle eerlijkheid: een groot fan van het vrouwenvoetbal was ik niet, maar daar kwam in de zomer verandering in. Ik ging er in de zomer, net als veel voetballiefhebbers, eindelijk eens voor zitten. Bij een goed EK zou het team Nederland voor zich kunnen winnen, bij een slecht toernooi zou de hype rondom vrouwenvoetbal stagneren. En wat is het knap hoe de Oranje Leeuwinnen acteerden op het EK. Presteren op de momenten dat het echt moet; dat is topsport. De Leeuwinnen brachten Nederland in extase door tegen de verwachtingen in het EK in eigen land te winnen. Heel knap en schitterend. Waar de mannen verzaakten in 2017, stonden de vrouwen om op het Nederlandse voetbal bij de hand te nemen. Prachtig. (door Remco Jacobi)

NAC Breda is terug [photo,106765,left,]

Redacteur of niet, clubliefde blijft altijd. Mijn voorkeur gaat uit naar NAC Breda. Het prachtige aanvalsspel onder Henk ten Cate, sensationele bekerzeges, de derde plaats met Ernie Brandts, twee keer Europees voetbal…ik heb NAC prachtige momenten zien beleven. Die tijden lijken echter alweer een eeuwigheid geleden. De afgelopen twee seizoenen was het slecht toeven in de Jupiler League, maar dankzij een fraaie zege bij NEC in de play-offs is de club weer terug in de Eredivisie, waar ze eigenlijk ook hoort. Het is deze jaargang knokken tegen degradatie, niettemin is het goed om NAC weer op het hoogte niveau te zien voetballen. (door Rahied Ishaak)

De bizarre eigen goal van Dabo [photo,110296,left,]

'Als ik die zie voetballen in de Eredivisie, dan haal ik ook mijn voetbalschoenen maar weer eens uit het vet.' Dat zegt iedereen wel eens voor de grap, maar bij Fankaty Dabo denk ik het serieus: dit moet ik als ik er vijf keer per week voor train toch beter kunnen? Al direct bij zijn eerste optreden in de Johan Cruijff Schaal werd hij compleet zoek gespeeld door Jean-Paul Boëtius. Hij is dat wat René van der Gijp altijd beweerd heeft over Stanislav Manolev: een parodie op een voetballer. Zijn 'terugspeelbal' op de ongelukkig debuterende Jeroen Houwen tegen FC Groningen typeerde zijn voetballend onvermogen. (door Kasper Hermans)

Reacties

Je moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Inloggen