Orlando Engelaar was de grote schlemiel van de bekerwedstrijd tussen PSV en FC Twente. Met een ongelukkige handsbal veroorzaakte hij de strafschop waarmee de thuisploeg op 1-0 kwam en nadat Danny Koevermans voor de gelijkmaker zorgde, was hij de enige die in de beslissende strafschoppenserie niet wist te scoren.

Engelaar behoorde niet tot de eerste vijf strafschoppennemers van PSV. Omdat de eerste twaalf pingels echter feilloos raak gingen, moest hij alsnog aan de bak. "Een liefhebber van het nemen van een penalty ben ik niet", bromt hij tegen FCUpdate.nl. "Maar ik ben ook niet iemand die wegloopt voor zijn verantwoordelijkheid. Dat zal ik een volgende keer ook niet doen. Maar natuurlijk is het ontzettend klote om zo'n penalty te missen. Op zo'n moment kan je wel door de grond zakken."

Vlak voordat Engelaar miste, was Danny Koevermans wél trefzeker vanaf elf meter. Het betekende voor de spits een primeur, want nog nooit eerder nam hij actief deel aan een strafschoppenserie. De enige keer dat hij met zijn ploeg strafschoppen moest nemen, in de bekerfinale van 2007 met AZ tegen Ajax, bedankte hij.

"In die bekerfinale was bij Ajax een rode kaart gevallen, dus één van ons mocht niet meedoen aan de penaltyserie", weet hij nog. "Tijdens die wedstrijd kreeg ik een klap tegen mijn hoofd en ik voelde me niet goed, dus daardoor wilde ik geen penalty nemen. Ik had er toen geen goed gevoel bij. Nu wel. Ik had de hele week al het gevoel dat het penalty's zou kunnen worden, FC Twente is nu eenmaal moeilijk te verslaan. En ik wist dat ik er dan graag eentje wilde nemen. Eigenlijk wilde ik de derde penalty nemen, maar dat lijstje lag al vast. Gelukkig kon ik de zesde nemen en ging hij er in, dat voelde lekker. Maar ik had liever gemist en als ploeg gewonnen, dan dit."

"Nu is dit een heel zure avond geworden", vervolgt de spits, die zelf in blessuretijd van de reguliere speeltijd op fraaie wijze voor de gelijkmaker (1-1) zorgde. Hij reageerde opvallend rustig na dit doelpunt, een grote ontlading bleef uit. Koevermans stak zijn arm omhoog en nam de felicitaties van zijn ploeggenoten kalm in ontvangst. "Ach. Ik had niet zo'n behoefte om in de hekken te springen of rondjes te rennen. Je doet na zo'n doelpunt wat er in je opkomt. Of dat te maken heeft met mijn rol als reserve? Oh, dat weet ik niet. Ik was gewoon niet zo uitgelaten dit keer. Maar natuurlijk is het lekker om zo'n belangrijk doelpunt te maken en daarna een penalty te benutten. Maar nogmaals, ik had veel liever deze wedstrijd gewonnen", baalt de aanvaller.